โลกดิจิตอลไร้สาย
หลายปีที่ผ่านมา เราคุ้นชินกับโลกดิจิตอลที่ทวีความเร็วสูงขึ้นทุกที จากโมเด็ม 56K กลายเป็นอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง (ADSL) จากที่เคยต่อเน็ตผ่านมือถือด้วยความเร็วที่แทบจะรับไม่ได้ของ GPRS ธรรมดาราว 40K กลายเป็น Edge ที่เร็วขึ้นอีก 3-4 เท่า สารพัดอุปกรณ์ที่ใช้เชื่อมต่อเน็ตซึ่งเคยมีขนาดใหญ่จนต้องวางอยู่กับที่ เช่นเครื่องเดสก์ท็อปและโมเด็ม เริ่มเล็กลงและสามารถแบกหรือพกพาไปไหนต่อไหนได้สะดวกขึ้น ไม่ว่าจะเป็นโน้ตบุ๊ค เน็ตบุ๊ค โทรศัพท์มือถือ สมาร์ทโฟน และแม้แต่เกมคอนโซลบางรุ่น ซึ่งนอกจากจะพกพาไปไหนๆได้แล้ว อุปกรณ์เหล่านี้รุ่นใหม่ๆยังเริ่มมีความเร็วในการต่อเน็ตสูงกว่าอุปกรณ์เดิมๆ ที่พกพาไม่ได้เสียด้วยซ้ำไป ปัจจุบันมาตรฐาน 3G ใหม่สามารถรับส่งข้อมูลได้ด้วยความเร็วสูงถึง 7.2 เมกะบิต (ต่อวินาที) เทียบกับโฆษณาไฮสปีดอินเทอร์เน็ตที่โปรโมทกันอยู่ทั่วไปในปัจจุบันในราคาเดือนละไม่กี่ร้อยบาท ซึ่งมีความเร็วเพียง 1-2 เมกะบิตเท่านั้น (สำหรับ ADSL ถ้าคุณอยากใช้ความเร็วสูงกว่านี้ บ้านจะต้องอยู่ห่างจากอุปกรณ์ที่ชุมสายไม่เกินประมาณ 1-2 กิโลเมตรเท่านั้น) ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่อุตส่าห์มีคนเอาเครื่องiPhone มาจับโปรแกรม Apache ยัดลงไป แล้วทำให้มันกลายเป็นเว็บเซิร์ฟเวอร์สำหรับให้บริการเรียกดูเว็บเพจแก่เครื่องอื่นๆ ทั่วโลก ทั้งๆ ที่ยังห้อยอยู่ข้างเอวหรือก้นกระเป๋าถือของคุณด้วยซ้ำ (บังเอิญว่าระบบของ iPhone มีพื้นฐานมาจาก Mac OS X และUnix จึงมีคนหาทางทดลองทำจนได้ เอาเข้าไป!)? หรือแอพพลิเคชั่นอีกหลายๆตัวที่ทำงานในแบบ real-time และส่งข้อมูลผ่านอินเทอร์เน็ต ก็เริ่มจะมีใช้กันบนสมาร์ทโฟนรุ่นต่างๆ ที่รองรับระบบ 3Gกันบ้างแล้ว ตัวอย่างเช่น โปรแกรมวัดอัตราการเต้นของหัวใจและข้อมูลอื่นๆของคนไข้ เพื่อให้แพทย์สามารถติดตามดูแลคนไข้ได้ตลอดจากระยะไกล อย่างที่ Apple ได้แสดงให้ดูในงานเปิดตัวเครื่อง iPhone 3GS และ firmware (OS) 3.0เมื่อต้นเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา หรืออีกตัวอย่างหนึ่ง คุณรู้หรือเปล่าว่าเครื่องเกมคอนโซลแบบพกพา PlayStation ของโซนี่นั้น สามารถเล่นเกมร่วมกับใครก็ได้ที่บังเอิญมานั่งอยู่ใกล้กันในรัศมีทำการของระบบไร้สาย ไม่ว่าจะเป็นบนรถใต้ดิน ในม้านั่งในสวนสาธารณะ ในห้องเรียน (อันนี้คงไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่) และที่อื่นๆ